-
1 miejsce
miejsce do spania Schlafplatz m;wrażliwe miejsce empfindliche Stelle f;miejsce pracy Arbeitsstelle f;miejsce zamieszkania Wohnort m;miejsce urodzenia Geburtsort m;miejsce spotkania Treffpunkt m;miejsce przeznaczenia Bestimmungsort m;miejsce wypadku Unglücksstelle f;w którym miejscu cię boli? welche Stelle tut dir weh?;miejsce siedzące Sitzplatz m;miejsce przy oknie Fensterplatz m;pierwsze miejsce SPORT erster Platz m;wolne miejsce freier Platz m;być na miejscu an Ort und Stelle sein;na twoim miejscu an deiner Stelle;w tym miejscu an dieser Stelle;nie na miejscu fig unangebracht, unpassend;mieć miejsce geschehen, sich ereignen;na miejscu KULIN zum hier Essen -
2 miejsce
miejsce [mjɛjsʦ̑ɛ] nt\miejsce na coś Platz für etw2) ( wycinek przestrzeni)\miejsce pracy Arbeitsplatz m\miejsce przeznaczenia Bestimmungsort m\miejsce publiczne öffentlicher Ort mstałe/czasowe \miejsce zamieszkania erster [ lub fester] zweiter Wohnsitz m\miejsce zamieszkania Wohnort mna miejsca! sport auf die Plätze!miejscami örtlich, stellenweise[zdecydować się] z miejsca ( pot) auf der Stelle [eine Entscheidung treffen]bolesne/wrażliwe \miejsce schmerzhafte/empfindliche Stelle4) ( położenie)na twoim miejscu an deiner Stellena/w \miejsce czegoś ( pot) anstelle einer S. +genustąpić komuś miejsca [ lub zrobić komuś \miejsce] jdm Platz machen\miejsce przy oknie Fensterplatz mzająć pierwsze \miejsce den ersten Platz erringen, auf Platz eins rangierenmieć \miejsce stattfinden, sich +akk ereignenruszyć coś z miejsca etw in Gang bringen, etw in die Wege leitennie móc usiedzieć na miejscu rastlos seinustąpić komuś/czemuś miejsca jdm/etw Platz machenzginąć na miejscu auf der Stelle tot seinnie móc sobie znaleźć miejsca keine Ruhe finden
См. также в других словарях:
miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość … Słownik języka polskiego
urazić — dk VIa, urażę, urazićzisz, uraź, urazićził, urażony urażać ndk I, urazićam, urazićasz, urazićają, urazićaj, urazićał, urazićany 1. «dotknąć, uderzyć w bolące miejsce; podrażnić wrażliwe miejsce; skaleczyć, zranić o coś» Urazić kogoś w nogę.… … Słownik języka polskiego
urażać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, urażaćam, urażaća, urażaćają, urażaćany {{/stl 8}}– urazić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, urażę, urażaćzi, uraź, urażony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} podrażniać, naruszać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
urażać się – urazić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dotykając się, uderzając się, kalecząc się, podrażniać, naruszać wrażliwe, bolące, skaleczone miejsce : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uraziła się w skaleczony łokieć. Przez nieuwagę urażał… … Langenscheidt Polski wyjaśnień